Pesten

Met enige regelmaat wordt pesten extra onder de aandacht gebracht. Dit is een heel juist initiatief. Het komt nog te vaak voor bij zowel kinderen als volwassen. 
Vaak zijn de rustige, stille en minder weerbare kinderen de potentiele personen om gepest te worden.  Zij zijn een makkelijk "slachtoffer". 
Meestal is de aanpak gericht op de pesters, die doen iets wat niet juist is en worden aangepakt. Echter ligt er een rol ook voor de gepeste persoon. De aanpak hoeft niet zo moeilijk te zijn met allerlei protocollen. Eigenlijk is het heel simpel op te lossen. Maak het op school bespreekbaar met de hele groep. Pak het aan!

Doordat ik zelf jarenlang gepest ben, kan ik me een aardig beeld maken van wat deze kinderen en volwassenen doormaken. 
Vandaar dat ik eerst mijn eigen verhaal wil vertellen.

Na jarenlang diep van binnen alle emoties en issues te hebben doorgrond en doorvoelt, ben ik er klaar voor om mijn verhaal naar buiten te brengen. Ik weet natuurlijk niet hoe een ander zich voelt die gepest wordt of hoe een pester en zijn/haar omgeving zich voelt. Maar als ervaringsdeskundige kan ik mogelijk iets betekenen voor mensen die gepest worden. Zodat zij er geen 40 jaar of langer er gebukt onder gaan.

In het gezin waarin ik ben opgegroeid, was je als individu niet de belangrijkste persoon. Je diende klaar te staan voor anderen en jezelf op de laatste plaats te zetten. Dit is geen verwijt naar mijn ouders toe! Zij hebben altijd gehandeld naar de mogelijkheden en kennis die ze hadden. Daarbij speelt hun eigen opvoeding, de oorlogservaringen en hun systemen, waarin zij zich bevonden, van groot belang voor hun visie om kinderen te krijgen en ze op te voeden. Hun visie, de tijd waarin ze leefden en (ziels)ontwikkeling spelen hierin een grote rol.

Ik was altijd een stil en teruggetrokken kind, een kind dat liever niet werd gezien door de omgeving maar ook niet voor mezelf. Een potentieel slachtoffer voor pesten dus.
In de 1e of 2e klas, huidige groep 3 en 4, is het pesten begonnen. Ik werd uitgescholden voor vlooienmepper, niemand wilde bij me in de buurt zittnen omdat ik stonk, werd altijd als laatste gekozen, had geen vriendinnen, en mogelijk zijn er nog meer dingen gezegd of gedaan (gebeurtenissen die ik heb geblokt!). Ik durfde hier nooit tegenin te gaan, ik wist ook niet wat ik kon doen, hoe ik het kon of mocht zeggen. 

Dit pesten heeft het hele basisschoolperiode geduurd en ook op het voortgezet onderwijs onderwijs heeft het de nodige sporen nagelaten. Mijn moeder zei (uit haar eigen onmacht): "Schelden doet geen pijn." Ik dacht alleen maar, je moest eens weten hoeveel pijn dit doet. Mijn hoop op hulp en ondersteuning van leerkrachten werd ook al snel een teleurstelling. Van hen hoefde ik ook niets te verwachten. Ook naar hen heb ik geen verwijten. Hebben ze het wel gezien? Wisten ze wat ze konden doen? Ik weet het niet en hoef het ook niet meer te weten. Het was toen wat het was. Alles wat gebeurd is in het verleden, kan ik niet meer veranderen. Ik kan het alleen maar de juiste plek geven.                                                                                                                   

Het was blijkbaar een zeer belangrijke les voor mij om in dit te mogen leren!  Het klinkt raar om dit te zeggen maar door geen schuldige vinger naar iemand te wijzen, kan ik er nu makkelijker mee omgaan en mezelf zijn. En uiteindelijk ben ik zelf verantwoordelijk voor mijn keuzes!

Tijdens les 4 van de opleiding Systemisch werken en begeleiden van 12018 werd het me nog duidelijker. Ik had nooit mijn eigen plek ingenomen! Hierdoor stond ik ook niet in mijn kracht! En was ik ook zeker niet degene die ik diep van binnen ben.

Ongeveer een half jaar geleden had de 6e klas van de basisschool waarop ik zat, een uit etentje. Naar het jubileum van de school , een klein jaar daarvoor, wilde ik niet naar toe gaan. Naar de reünie van de 6a en 6b, daar was ik er wel klaar voor. Echter toen was ik ziek. Maar hierdoor kwam ik wel in contact met een vroegere klasgenoot. Blijkbaar was ik en het pesten tijdens die avond veel aan bod geweest. We hebben een aantal dingen toen besproken en ik zag ook haar kant van het verhaal. Vervolgens was er een etentje gepland voor degene die wilden en hier maakte ik dankbaar gebruik van. Het was een kleine groep maar het was toch wel spannend voor mij om klasgenoten van die periode te zien. Ook enkele klasgenoten vonden het spannend om geconfronteerd te worden met hun eigen gedrag in het pestverhaal. Naar mate de avond vorderde, en de sfeer gemoederlijker werd, kwam het pestgedrag aan de orde en er was één klasgenoot die de bal opgooide. Hij wist dat hij niet de pester was maar dat hij wel meedeed het pesten. Hij bood hiervoor zijn excuses aan en vroeg of ik me daarmee kon verenigen. Ik accepteerde zijn excuses graag en gaf aan dat deze situatie me ook voor een deel heeft gevormd tot de persoon die ik nu ben. Ik vond het vooral ook heel dapper dat hij dit kon en wilde doen. Dit is weer het bewijs dat we het verleden niet kunnen veranderen. Door te leven in het hier en nu, kunnen we nieuwe keuzes maken en daardoor ons verder ontwikkelen.                                                                                                                                    

Ik heb op zielsniveau, onbewust en bewust gewerkt om mijn ziel te reinigen van dit trauma. En hierdoor
kan ik verder met geluk en plezier met mijn leven. Dit maakt voor mij wederom duidelijk dat de reguliere hulpverlening vooral werkt op het lichaam en verstandsniveau. Er worden je kunstjes aangeleerd zodat de omgeving er geen last van heeft. Maar uiteindelijk word JIJ er niet beter van!!

Jaren later heb ik een kleine groep getroffen die mij vroeger pesten. Een persoon vroeg me hoe het me ging. Ook wist deze persoon dat hij niet de pester was die voorop liep maar dat hij wel mee heeft gedaan. Uit angst om buiten de groep te vallen.
Ik vertelde hem, dat ik alle kinderen die mijn pesten en die niets durfden te doen dankbaar ben. Dankbaar voor de lessen die ze mij hebben geleerd. Het waren geen gemakkelijke lessen maar doordat ik dit ervaren heb, heb ik geleerd om mijn zelfvertrouwen enorm op te krikken. Het heeft ervoor gezorgd dat ik nu ben zoals ik ben. Een sterke, krachtige vrouw met heel veel liefde in zich. Liefde die ik alle pesters en mensen die opzij keken, mag schenken.
Deze persoon haalde opgelucht adem voor mijn reactie. Ik merkte dat hij hier ook enorm veel last van had gehad.

In mijn praktijk begeleid ik gepeste kinderen en volwassenen. Hierbij begeleid ik ze om sterker in hun kracht te gaan staan. Zodat ze meer in zichzelf geloven, meer vertrouwen krijgen en daardoor weerbaarder tegen de pesters. Nog mooier, ze hebben een uitstraling waardoor er geen aanleiding meer is om de pesten.
Maar ook kan ik de "pesters" begeleiden om ook meer in hun kracht te gaan staan, uit die rol van pester te stappen, hun eigen plek te vinden en ook meer vertrouwen in zichzelf te krijgen.

Wordt uw kind of kinderen gepest? Of wordt u zelf gepest?
Neem dan contact op met Praktijk Imala en maak een afspraak!
Ook voor bedrijven.
www.praktijk-imala.nl

https://www.facebook.com/PraktijkImala/
Mob. 06-51032104