Eigen rouwproces
We hebben allemaal onze portie aan rouw hebben meegemaakt in ons leven. De komende weken wil ik extra aandacht besteden aan rouw omdat ik het zelf nu zo intens en heftig meemaakt.
Rouw door verlies van een naaste of bekende kan heel intens en diep gaan.
20 jaar geleden verloor ik mijn broer, hij was nog geen 40 jaar. Ook heb ik afscheid genomen van mijn ouders en schoonouders.
Alles stond in het teken van rouw maar de rouw die nu op mijn pad kwam heeft mij zo intens diep geraakt. Ik ben een week compleet van slag geweest en wist niet wat me overkwam.
Door zo'n heftige rouw mee te maken, kan ik de mensen nog beter begrijpen die een diepe en intense rouw door hebben gemaakt of mee gaan maken.
Helaas werd mijn familie getroffen door het verlies van mijn neef. Door een noodlottig ongeluk is hij uit onze levens gerukt. Je leest en hoort zo vaak over dergelijke ongelukken maar nu zitten wij er middenin.
Het is niet te beschrijven wat er door mij heen ging. Pijn, verdriet, onbegrip, bewustwording, ontkenning.
Alles kwam extra hard binnen, ik wist niet wat te doen, te zeggen, te voelen.
Na het vertellen aan mijn gezin en familie kwam ik langzaam tot de realiteit.
Ik maakte een grote pan soep die we met broodjes en beleg naar hen toe brachten. Zo konden we tenminste iets doen, iets waar zij niet aan toe zouden komen.
De volgende dag maakten mijn dochter en ik schalen met warm eten. Ze waren er ontzettend blij mee want zin om naar de winkel te gaan was er niet, laat staan koken.
Er zijn zoveel dingen wat wij ze niet uit handen kunnen nemen maar dit kan wel! En dit geeft voor beide partijen een geweldig gevoel.
Vanuit mijn opleidingen weet ik dat het belangrijk is om met holistisch en systemische wijze naar rouw te kijken. Dit was nu onmogelijk omdat er teveel verdriet was. Dit had eerst tijd nodig. Pas als dit een plek zou krijgen, kun je er anders naar gaan kijken.
Na een paar dagen had ik nog niet de rust gevonden, het verlies van mijn neef greep mij zo diep en intens aan. En ik wist niet waarom of waardoor. 
Dus riep ik de hulp in van mijn meditatiegroep waardoor ik eindelijk een beetje rust kreeg en lagen de tranen niet meer zo hoog. Verwarring en verdriet schuilde echter nog om de hoek.
Uiteindelijk heeft de yoga mij geholpen om nog dieper in de rust en bij mezelf te komen.
Ik heb niet meegedaan en ben alleen maar gaan liggen. Ademen naar mijn buik, terugkomen bij mezelf, rust en ruimte creëren. Binnen 10 minuten voelde ik me rustiger en beter.
Ik kwam weer in contact met mezelf waardoor het mediteren ook weer beter ging.
Ik heb in deze afgelopen periode ervaren dat rouw heel intens kan zijn. En dat het heel belangrijk is door alles wat je voelt er te laten zijn, dat wat er is. Ook al zeggen je partner, kinderen of andere naasten dat je het los dient te laten of dat je sterk dient te zijn. Ik mag zelf bepalen wat ik voel, wat ik wil doen, wat ik wil zeggen. En dat mag jij ook doen! Je hoeft je niet groot te houden, niet in te houden zodat anderen er geen last van hebben. Want als je het niet laat stromen, krijg je er op een bepaald moment toch last van. Het kan weken duren, maanden, jaren, decennia, het maakt niet! Het dient er toch een keer uit te komen.
Na enkele weken lig ik vermoeid op de bank. Ik voelde al meer kwaaltjes opkomen maar de vermoeidheid is de oorzaak die er onder ligt. Het is moeilijk om hieraan toe te geven maar mijn lichaam geeft aan dat ik rust nodig heb. Het advies wat ik aan cliënten geef, dien ik nu zelf op te volgen. En ook dat doe ik graag voor mezelf en mijn medemensen.
Laat het verdriet en alle andere emoties er zijn! En neem de tijd ervoor. Dat is de belangrijkste stap van een rouwproces. Door te accepteren dat deze 
emoties er zijn en ze vrij te laten stromen, voel je je sneller bevrijdt en voorkom je grote blokkades en problemen.
Heeft u vragen over dit artikel?
Of wilt u informatie om uw rouw te kunnen verwerken?
Neem dan contact op met Praktijk Imala!
Gespecialiseerd in HSP
Ook voor bedrijven.
www.praktijk-imala.nl
https://www.facebook.com/PraktijkImala/
Mob. 06-51032104
